Een oplossing voor beperkte gegevensbeschikbaarheid bij ongevallen
Bij het analyseren van ongevallen, is het altijd lastig alle informatie boven water te krijgen. Vaak lukt dit dan ook niet. Desondanks willen we een helder beeld krijgen van de verkeersonveiligheid op een bepaalde locatie. Met de “kruispuntdetective” gaan we intensief op zoek naar aanvullende inzichten.
Onvolledige data
De registratie van ongevallen is in vergelijking met het verleden zeer beperkt, zowel voor wat betreft aantallen ongevallen, als voor data die per ongeval wordt verzameld. Verschillende partijen werken aan verbetering van deze data. De omvang van beschikbare gegevens is echter nog steeds summier, en bovendien zijn de gegevens van veel van de ongevallen uit de periode 2009-2014 weg, of nooit geregistreerd, en dus niet terug te vinden in de databanken. Dit maakt het lastig om ontwikkelingen in het aantal ongevallen goed te duiden, en om aan de hand van de ongevalsgegevens aanbevelingen te doen voor verbetering.
De "kruispuntdetective"
Dat bracht ons op het volgende idee. Waarom eerst alle ongevallen proberen te registreren als we met de meeste gegevens niks doen? Laten we op zoek gaan naar de gegevens die we écht nodig hebben om een locatie van aandacht te onderzoeken. Dat doet de “kruispuntdetective”. Heel gericht gaan we op zoek naar gegevens van ongevallen op een specifiek kruispunt of wegvak. Onze pilot in Rijssen leverde verrassend veel bruikbare resultaten op. Ook in ’s-Hertogenbosch leverde de inzet van het instrument veel bruikbare gegevens op om een kruispuntontwerp te optimaliseren.
We hebben in Rijssen bijvoorbeeld vier methoden in de praktijk getest:
- Interviews met betrokkenen bij ongevallen. Deze betrokkenen hebben we geworven met oproepen via (sociale) media en ter plekke;
- Korte straatinterviews met omwonenden en passanten;
- Veldverkenning naar aanwijzingen voor onveiligheid;
- Cameraobservatie van het gedrag van de verkeersdeelnemers.
De gevolgde aanpak leverde veel bruikbare aanknopingspunten op. Zo kwam één hoek van een rotonde veel sterker als ongevalslocatie naar voren in de interviews, dan in de ongevallendata. Bovendien kunnen betrokken bij een ongeval de achtergronden bij het ongeval helder schetsen, wat zeker meerwaarde oplevert. Bijvoorbeeld voor wat betreft het zicht op fietsverkeer bij duisternis, en de naderingsnelheid van de rotonde.
Door gericht onderzoek te doen op een bepaalde locatie, met behulp van verschillende onderzoekstechnieken, zijn we dus in staat gebleken een hiaat in de beschikbaarheid van gegevens over ongevallen op te vullen.
